Poeme : Ame En Tristesse

Je me sens triste, anéantie
J’essaie de faire le vide
Ca me semble impossible

Mon cœur est perdu
J’ai un sale goût d’amertume
Je sens bien que je me tue !

Je voudrais éclater de rires,
A pleines dents croquer la vie,
Ressentir cette sensation de plaisir
Mais aucune envie malheureusement n’arrive !

Soudain, le corage revient
Il ressemble à un bel espoir
Je lui dit à demain
Pour ne plus qu’apparaîsse le chagrin

ʒə mə sɑ̃s tʁistə, aneɑ̃ti
ʒesε də fεʁə lə vidə
ka mə sɑ̃blə ɛ̃pɔsiblə

mɔ̃ kœʁ ε pεʁdy
ʒε œ̃ salə ɡu damεʁtymə
ʒə sɑ̃s bjɛ̃ kə ʒə mə tɥ !

ʒə vudʁεz- eklate də ʁiʁə,
a plεnə dɑ̃ kʁɔke la vi,
ʁəsɑ̃tiʁ sεtə sɑ̃sasjɔ̃ də plεziʁ
mεz- okynə ɑ̃vi maləʁøzəmɑ̃ naʁivə !

sudɛ̃, lə kɔʁaʒə ʁəvjɛ̃
il ʁəsɑ̃blə a œ̃ bεl εspwaʁ
ʒə lɥi di a dəmɛ̃
puʁ nə plys kapaʁεsə lə ʃaɡʁɛ̃