Poeme : Ne Pars Pas Lova

Je t’aime écoute moi
Je t’aime bien que je ne sache pourquoi
Quand mon regard banal croisse ton doux visage
Je me remémore la beauté de merveilleux paysage
Je t’aime crois moi
D’un amour infini aussi pur que la nature
J’ai besoin de tes mots, besoin de t’a voix
J’ai besoin que tu me sauve de ce malheur qui perdure
S’il te plait ne t’en vas pas
Bat toi
Je t’en supplie ne m’abandonne pas
Mourir est vraiment une triste loi
Je chérirais ton souvenir
Jamais je ne pourrais aimer
Jamais je ne pourrais retrouver
Cette femme merveilleuse
Tu étais la seul qui me faisais rire

Lova

ʒə tεmə ekutə mwa
ʒə tεmə bjɛ̃ kə ʒə nə saʃə puʁkwa
kɑ̃ mɔ̃ ʁəɡaʁ banal kʁwasə tɔ̃ du vizaʒə
ʒə mə ʁəmemɔʁə la bote də mεʁvεjø pεizaʒə
ʒə tεmə kʁwa mwa
dœ̃n- amuʁ ɛ̃fini osi pyʁ kə la natyʁə
ʒε bəzwɛ̃ də tε mo, bəzwɛ̃ də ta vwa
ʒε bəzwɛ̃ kə ty mə sovə də sə malœʁ ki pεʁdyʁə
sil tə plε nə tɑ̃ va pa
ba twa
ʒə tɑ̃ sypli nə mabɑ̃dɔnə pa
muʁiʁ ε vʁεmɑ̃ ynə tʁistə lwa
ʒə ʃeʁiʁε tɔ̃ suvəniʁ
ʒamε ʒə nə puʁʁεz- εme
ʒamε ʒə nə puʁʁε ʁətʁuve
sεtə famə mεʁvεjøzə
ty etε la səl ki mə fəzε ʁiʁə

lɔva