Poeme : Fleur De Vie

Regarder une fleure s’ouvrir
Lorsque le printemps arrive
La regarder ainsi fleurir
Aux grés du temps de la vie

Elle grandit, devient jeune fille
Avec plein d’autres amies
Elle s’embellit, elle fleuron
Avant l’arrivée de l’automne

Pousse, les grandes feuilles d’ange
Monte la tige rayonnante
Ouvre ces pétales oranges
Montre sa robe élégante

La voila devenue femme
Et use ainsi de ces charmes
Pour se sentir belle dame
Avant de perdre son âme

La voici devenue sage
Après de longs pèlerinages
Elle commence à prendre de l’âge
Adieux à son beau visage

Elle est devenue fripée
Lasse, endormie et ridée
Seul, fatiguée, épuisée
Elle va rejoindre Morphée

ʁəɡaʁde ynə flœʁə suvʁiʁ
lɔʁskə lə pʁɛ̃tɑ̃z- aʁivə
la ʁəɡaʁde ɛ̃si fləʁiʁ
o ɡʁe dy tɑ̃ də la vi

εllə ɡʁɑ̃di, dəvjɛ̃ ʒənə fijə
avεk plɛ̃ dotʁəz- ami
εllə sɑ̃bεlli, εllə fləʁɔ̃
avɑ̃ laʁive də lotɔmnə

pusə, lε ɡʁɑ̃də fœjə dɑ̃ʒə
mɔ̃tə la tiʒə ʁεjɔnɑ̃tə
uvʁə sε petaləz- ɔʁɑ̃ʒə
mɔ̃tʁə sa ʁɔbə eleɡɑ̃tə

la vwala dəvənɥ famə
e yzə ɛ̃si də sε ʃaʁmə
puʁ sə sɑ̃tiʁ bεllə damə
avɑ̃ də pεʁdʁə sɔ̃n- amə

la vwasi dəvənɥ saʒə
apʁε də lɔ̃ɡ pεləʁinaʒə
εllə kɔmɑ̃sə a pʁɑ̃dʁə də laʒə
adjøz- a sɔ̃ bo vizaʒə

εllə ε dəvənɥ fʁipe
lasə, ɑ̃dɔʁmi e ʁide
səl, fatiɡe, epɥize
εllə va ʁəʒwɛ̃dʁə mɔʁfe