Poeme : Avenir Incertain

Mon avenir m’inquiéte, m’effraie
Je ne sais pas ce que je vais devenir
Quand je regarde mon futur
Dans une sphére de cristal
Comme le fait une gitane
Je ne vois qu’une épaisse brume
Qui ne veut point se dissiper
Je ne connais pas mon avenir
Peut être que la mort viendra me chercher demain
Habillée tout de noir avec sa longue fauche
Elle me libérera des chaînes forgées sur Terre
Et je quitterai enfin cet enfer qu’on appelle la vie

mɔ̃n- avəniʁ mɛ̃kjetə, mefʁε
ʒə nə sε pa sə kə ʒə vε dəvəniʁ
kɑ̃ ʒə ʁəɡaʁdə mɔ̃ fytyʁ
dɑ̃z- ynə sfeʁə də kʁistal
kɔmə lə fε ynə ʒitanə
ʒə nə vwa kynə epεsə bʁymə
ki nə vø pwɛ̃ sə disipe
ʒə nə kɔnε pa mɔ̃n- avəniʁ
pø εtʁə kə la mɔʁ vjɛ̃dʁa mə ʃεʁʃe dəmɛ̃
abije tu də nwaʁ avεk sa lɔ̃ɡ foʃə
εllə mə libeʁəʁa dε ʃεnə fɔʁʒe syʁ teʁə
e ʒə kitəʁε ɑ̃fɛ̃ sεt ɑ̃fe kɔ̃n- apεllə la vi