Poeme : « Maladie »

Je suis atteinte d’une pseudo maladie
Car s’en ai pas vraiment une, c’est ainsi
Je ne suis pas a un point extreme
Je prefererai eviter ce probleme

Je ne desirais pas que ca passe comme ca
C’est genial, je suis dans de beaux draps
Une seule personne est au courant
Je ne la nommerai pas naturellement

Cet être m’a dit de consulter un medecin
Je ne sais pas si je dois l’ecouter ou l’ignorer
Je voudrai me soigner, mais je n’ose me faire aider
Vous pensez que c’est stupide, pas tres malin

Mais ne me jugez pas, vous ne savez pas
Vous ignorer totalement ce qu’il y a
Pourtant je voudrai crier, vous l’avouer
Mais je prefere me taire, la fermer

Ce que je peux dire sur ce que j’ai
C’est que ca touche surtout des adolescentes
C’est deconné, c’est abusé, c’est laid
Ouais, vers les « enfers » je fais une descente

ʒə sɥiz- atɛ̃tə dynə psødo maladi
kaʁ sɑ̃n- ε pa vʁεmɑ̃ ynə, sεt- ɛ̃si
ʒə nə sɥi pa a œ̃ pwɛ̃ εkstʁəmə
ʒə pʁəfəʁəʁε əvite sə pʁɔbləmə

ʒə nə dəziʁε pa kə ka pasə kɔmə ka
sε ʒənjal, ʒə sɥi dɑ̃ də bo dʁa
ynə sələ pεʁsɔnə εt- o kuʁɑ̃
ʒə nə la nɔməʁε pa natyʁεllmɑ̃

sεt εtʁə ma di də kɔ̃sylte œ̃ mədəsɛ̃
ʒə nə sε pa si ʒə dwa ləkute u liɲɔʁe
ʒə vudʁε mə swaɲe, mε ʒə nozə mə fεʁə εde
vu pɑ̃se kə sε stypidə, pa tʁə- malɛ̃

mε nə mə ʒyʒe pa, vu nə save pa
vuz- iɲɔʁe tɔtaləmɑ̃ sə kil i a
puʁtɑ̃ ʒə vudʁε kʁje, vu lavue
mε ʒə pʁəfəʁə mə tεʁə, la fεʁme

sə kə ʒə pø diʁə syʁ sə kə ʒε
sε kə ka tuʃə syʁtu dεz- adɔlesɑ̃tə
sε dəkɔne, sεt- abyze, sε lε
uε, vεʁ ləs « ɑ̃fεʁs » ʒə fεz- ynə desɑ̃tə