Poeme : Le Coeur Bleu Comme L’eau

Quand mes mots ne voudrons plus rien dire
Quand mes yeux ne serons plus aussi brillant
Quand mes blague ne te ferons plus rire
Quand mes lèvre resterons toujours aussi froide
Je te demande de me ramener cher moi
Je te demande de rester dormir dans mon lit
J’aimerais que tu me donner la moitier de toi
Puisque moi je tes donner mon tout
Quand mes veine voudront ce vider
Quand mon ame m’aurat laisser tomber
Quand je serais perdu entre deux Monde
Quand même le jour j’aurai peur de tout les monstre
Je te demande de me prendre dans tes bras
Puisque je suis l’étoile qui brille dans tes nuit
Puisque je tes donner jusqua mes idée
Puisque je t’aimerais jusqua la fin de l’éterniter
Quand ton cœur ne m’apartiendra plus
Je te demande de me laisser près de pont très haut
Parce que si tu ne ne veux plus de moi, comme mes yeux
Mon corps et mon ame ce jeterons dans l’eau

kɑ̃ mε mo nə vudʁɔ̃ plys ʁjɛ̃ diʁə
kɑ̃ mεz- iø nə səʁɔ̃ plysz- osi bʁijɑ̃
kɑ̃ mε blaɡ nə tə fəʁɔ̃ plys ʁiʁə
kɑ̃ mε lεvʁə ʁεstəʁɔ̃ tuʒuʁz- osi fʁwadə
ʒə tə dəmɑ̃də də mə ʁaməne ʃεʁ mwa
ʒə tə dəmɑ̃də də ʁεste dɔʁmiʁ dɑ̃ mɔ̃ li
ʒεməʁε kə ty mə dɔne la mwatje də twa
pɥiskə mwa ʒə tε dɔne mɔ̃ tu
kɑ̃ mε vεnə vudʁɔ̃ sə vide
kɑ̃ mɔ̃n- amə moʁa lεse tɔ̃be
kɑ̃ ʒə səʁε pεʁdy ɑ̃tʁə dø mɔ̃də
kɑ̃ mεmə lə ʒuʁ ʒoʁε pœʁ də tu lε mɔ̃stʁə
ʒə tə dəmɑ̃də də mə pʁɑ̃dʁə dɑ̃ tε bʁa
pɥiskə ʒə sɥi letwalə ki bʁijə dɑ̃ tε nɥi
pɥiskə ʒə tε dɔne ʒyska mεz- ide
pɥiskə ʒə tεməʁε ʒyska la fɛ̃ də letεʁnite
kɑ̃ tɔ̃ kœʁ nə mapaʁtjɛ̃dʁa plys
ʒə tə dəmɑ̃də də mə lεse pʁε də pɔ̃ tʁε-o
paʁsə kə si ty nə nə vø plys də mwa, kɔmə mεz- iø
mɔ̃ kɔʁz- e mɔ̃n- amə sə ʒətəʁɔ̃ dɑ̃ lo