Poeme : Nuage

Nuage dans le ciel
Que de vieux souvenir tu me rappelles
De tes visions tu m’ensorcelles

Nuage rouge pastel
Rose, orange tu m’interpelles
Tes contours se dissipes et tu m’appelles

Nuage aux milles formes
Une lapin, une rose, un visage tu te transformes
Une souris, une étoile, un dessin difforme

Nuage dans mes rêves
Tu me laisses sans trêves
A chaque coups d’oeil tu te glisses
De tes formes tu émerveilles mes iris

nɥaʒə dɑ̃ lə sjεl
kə də vjø suvəniʁ ty mə ʁapεllə
də tε vizjɔ̃ ty mɑ̃sɔʁsεllə

nɥaʒə ʁuʒə pastεl
ʁozə, ɔʁɑ̃ʒə ty mɛ̃tεʁpεllə
tε kɔ̃tuʁ sə disipəz- e ty mapεllə

nɥaʒə o milə fɔʁmə
ynə lapɛ̃, ynə ʁozə, œ̃ vizaʒə ty tə tʁɑ̃sfɔʁmə
ynə suʁi, ynə etwalə, œ̃ desɛ̃ difɔʁmə

nɥaʒə dɑ̃ mε ʁεvə
ty mə lεsə sɑ̃ tʁεvə
a ʃakə ku dɔεj ty tə ɡlisə
də tε fɔʁmə- ty emεʁvεjə mεz- iʁi