Poeme : 139403 - Sans Titre

Il apelle encore et encore
Il me suplie en tremblant
Puis les sonerie rententisant
Sa percistance s’endor

La nuit d’apres ca recomence
Les sanglot au bout du fil
Un deux trois peut etre mille
Puis une minute de repis quelle chance

Il ne m’oublie pas
Moi si
Je suis faite comme un rat
Pris

Je ne l’entend plus
Je ne le vois plus
Je ne le sent plus
Lui non plus

il apεllə ɑ̃kɔʁə e ɑ̃kɔʁə
il mə sypli ɑ̃ tʁɑ̃blɑ̃
pɥi lε sɔnəʁi ʁɑ̃tɑ̃tizɑ̃
sa pεʁsistɑ̃sə sɑ̃dɔʁ

la nɥi dapʁə- ka ʁəkɔmɑ̃sə
lε sɑ̃ɡlo o bu dy fil
œ̃ dø tʁwa pø εtʁə milə
pɥiz- ynə minytə də ʁəpi kεllə ʃɑ̃sə

il nə mubli pa
mwa si
ʒə sɥi fεtə kɔmə œ̃ ʁa
pʁi

ʒə nə lɑ̃tɑ̃ plys
ʒə nə lə vwa plys
ʒə nə lə sɑ̃ plys
lɥi nɔ̃ plys