Poeme : Rejeté

Je me lève, doucement,
Et m’en vais chez cette amie
Je m’en retourne, lentement,
Dans cet antre où elle vit.

Je la salue, méthodiquement,
Afin qu’elle ne me rejette pas
Et lui dis, pertinemment,
Que j’ai besoin de ses bras.

Elle m’accueil, gentiment,
Et elle me laisse devenir
Moi, son nouvel amant,
L’être de ses désirs.

Puis me repousse, violement,
Au dehors de chez elle
Car elle sait, consciemment
Qu’elle ne peut me donner d’aile.

Alors je retourne, pleurant
Dans mon anciens habitat
Me suicider, malheureusement,
Mais la mort ne vient pas…

ʒə mə lεvə, dusəmɑ̃,
e mɑ̃ vε ʃe sεtə ami
ʒə mɑ̃ ʁətuʁnə, lɑ̃təmɑ̃,
dɑ̃ sεt ɑ̃tʁə u εllə vit.

ʒə la salɥ, metɔdikəmɑ̃,
afɛ̃ kεllə nə mə ʁəʒεtə pa
e lɥi di, pεʁtinamɑ̃,
kə ʒε bəzwɛ̃ də sε bʁa.

εllə makœj, ʒɑ̃time,
e εllə mə lεsə dəvəniʁ
mwa, sɔ̃ nuvεl amɑ̃,
lεtʁə də sε deziʁ.

pɥi mə ʁəpusə, vjɔləmɑ̃,
o dəɔʁ də ʃez- εllə
kaʁ εllə sε, kɔ̃sjamɑ̃
kεllə nə pø mə dɔne dεlə.

alɔʁ ʒə ʁətuʁnə, pləʁɑ̃
dɑ̃ mɔ̃n- ɑ̃sjɛ̃-abita
mə sɥiside, maləʁøzəmɑ̃,
mε la mɔʁ nə vjɛ̃ pa…