Poeme : Village Sous Les Étoiles

Arrêter les valses, les accordéons
Mon village perdu sous les étoiles
Les fausses notes, les bandonéons
Déchirée cette table de toile

Au milieu du tourment
Comme une derniere insulte
Drapée de ma robe de ciment
Valsant notes sur piano culte

Elle voit le cycle qui passe
Rapidement, tel une mesure tricoter
Rien que la lisse surface
De ses pétales flétries a coter

Quand les morceaux de terre
Allume, le jour artificiel
De mes ballerines de verres
Rejoindre les ondes naturels

aʁεte lε valsə, lεz- akɔʁdeɔ̃
mɔ̃ vilaʒə pεʁdy su lεz- etwalə
lε fosə nɔtə, lε bɑ̃dɔneɔ̃
deʃiʁe sεtə tablə də twalə

o miljø dy tuʁme
kɔmə ynə dεʁnjəʁə ɛ̃syltə
dʁape də ma ʁɔbə də sime
valsɑ̃ nɔtə syʁ pjano kyltə

εllə vwa lə siklə ki pasə
ʁapidəmɑ̃, tεl ynə məzyʁə tʁikɔte
ʁjɛ̃ kə la lisə syʁfasə
də sε petalə fletʁiz- a kɔte

kɑ̃ lε mɔʁso də teʁə
alymə, lə ʒuʁ aʁtifisjεl
də mε balʁinə də veʁə
ʁəʒwɛ̃dʁə lεz- ɔ̃də natyʁεl