Poeme : La Vie, Une Déchirure…

La vie n’est qu’un vaste océan,
Que l’on navigue en bateau,
Elle vient pour nous démolir,
Cette vague qui nous met en morceaux.

La vie n’est pas La Vie.
C’est juste une vie parmi d’autre,
Mais cette Vie la je l’aimais,
Et elle c’est barrée en un mot.

Vivre en elle c’était magique,
C’est se qu’on appelait La Vie,
La vie de ma vie est partit,
Dâme’mort me la pris, qu’elle merde de vie.

Quelle fiente de vie.
La fiente de cette vie n’est La Vie.
Elle me consume lentement.
Je me meurs, adieu maman !

Je haie la vie car la vie
De ma vie est parti.
Elle est partie sans retour,
Elle ne reviendra qu’un jour.

la vi nε kœ̃ vastə ɔseɑ̃,
kə lɔ̃ naviɡ ɑ̃ bato,
εllə vjɛ̃ puʁ nu demɔliʁ,
sεtə vaɡ ki nu mεt ɑ̃ mɔʁso.

la vi nε pa la vi.
sε ʒystə ynə vi paʁmi dotʁə,
mε sεtə vi la ʒə lεmε,
e εllə sε baʁe ɑ̃n- œ̃ mo.

vivʁə ɑ̃n- εllə setε maʒikə,
sε sə kɔ̃n- apəlε la vi,
la vi də ma vi ε paʁti,
daməmɔʁ mə la pʁi, kεllə mεʁdə də vi.

kεllə fjɛ̃tə də vi.
la fjɛ̃tə də sεtə vi nε la vi.
εllə mə kɔ̃symə lɑ̃təmɑ̃.
ʒə mə mœʁ, adjø mamɑ̃ !

ʒə-ε la vi kaʁ la vi
də ma vi ε paʁti.
εllə ε paʁti sɑ̃ ʁətuʁ,
εllə nə ʁəvjɛ̃dʁa kœ̃ ʒuʁ.