Poeme : Deux Poemes Ecrit Au Refectoire De Mon Ecole

Christelle

Comme cet arbre solitaire
Tu te méfies de l’amour
Comme cet arbre volontaire
Tu vis ta vie avec bravoure

Comme cet horizon si pur
Tu es lumineuse et si belle
Comme ce pauvre sol si dur
Tu deviens méchante et rebelle

Mais il suffit que tu souries
Pour qu’on perçoive ta tendresse
Il e faut pas que l’on oublie
Que ce n’est pas toi qui agresses

Claudine

On dit qu’elle est folle
Qu’elle n’aime pas l’école
Toujours armoureuse
Trop souvent rieuse

Mais sous la coquine
Se cache Claudine
Sa soif de caresses
Comble sa tristesse

Cette mer houleuse
Ce soleil qui saigne
C’est elle la fougueuse
Elle, où l’Afrique règne

kʁistεllə

kɔmə sεt aʁbʁə sɔlitεʁə
ty tə mefi də lamuʁ
kɔmə sεt aʁbʁə vɔlɔ̃tεʁə
ty vis ta vi avεk bʁavuʁə

kɔmə sεt ɔʁizɔ̃ si pyʁ
ty ε lyminøzə e si bεllə
kɔmə sə povʁə sɔl si dyʁ
ty dəvjɛ̃ meʃɑ̃tə e ʁəbεllə

mεz- il syfi kə ty suʁi
puʁ kɔ̃ pεʁswavə ta tɑ̃dʁεsə
il ə fo pa kə lɔ̃n- ubli
kə sə nε pa twa ki aɡʁesə

klodinə

ɔ̃ di kεllə ε fɔlə
kεllə nεmə pa lekɔlə
tuʒuʁz- aʁmuʁøzə
tʁo suvɑ̃ ʁjøzə

mε su la kɔkinə
sə kaʃə klodinə
sa swaf də kaʁesə
kɔ̃blə sa tʁistεsə

sεtə mεʁ uløzə
sə sɔlεj ki sεɲə
sεt- εllə la fuɡøzə
εllə, u lafʁikə ʁεɲə