Poeme : Qu’elle Coule Toujours…

Liberté de toutes celles qui coulent,
À s’en écouler en océan,
La formation du lac sans foule,
Paisible soit ce beau temps.
Aux alentours, les lieux de braises,
Le centre lui-même s’apaise,
Une île attirante de forme rouge,
Rien ne trompe, rien ne bouge.
Consistance éphémère d’une vanne,
De l’esprit d’un corps en panne,
Se trouve devant lui sa liberté,
Qu’il accueil de bras percés.
Dans son bain d’eau chaude,
Le sang des veines se déverse,
Tout au long la mort rode,
Doucement elle le berce…

libεʁte də tutə sεllə ki kule,
a sɑ̃n- ekule ɑ̃n- ɔseɑ̃,
la fɔʁmasjɔ̃ dy lak sɑ̃ fulə,
pεziblə swa sə bo tɑ̃.
oz- alɑ̃tuʁ, lε ljø də bʁεzə,
lə sɑ̃tʁə lɥi mεmə sapεzə,
ynə ilə atiʁɑ̃tə də fɔʁmə ʁuʒə,
ʁjɛ̃ nə tʁɔ̃pə, ʁjɛ̃ nə buʒə.
kɔ̃sistɑ̃sə efemεʁə dynə vanə,
də lεspʁi dœ̃ kɔʁz- ɑ̃ panə,
sə tʁuvə dəvɑ̃ lɥi sa libεʁte,
kil akœj də bʁa pεʁse.
dɑ̃ sɔ̃ bɛ̃ do ʃodə,
lə sɑ̃ dε vεnə sə devεʁsə,
tut- o lɔ̃ la mɔʁ ʁɔdə,
dusəmɑ̃ εllə lə bεʁsə…