Poeme : Eux

Je pointe l’arme vers ma tete
Je caresse tendrement la gachette
Je me dis que j’ai plus rien a faire la
Puisque plus personne n’est la pour moi
Ils dise tous que je merite de crever
Arreter d’esperer
Ce momment va bientot arriver
Thrahis par ceux que que je croyais mes amies
Leur mots m’ont detruit
L’arme toujours pointer
Je decide finalement d’appuyer
Lorsque je serai morte ils diront que je l’ai meriter
Mais ils vont y repenser

ʒə pwɛ̃tə laʁmə vεʁ ma tətə
ʒə kaʁεsə tɑ̃dʁəmɑ̃ la ɡaʃεtə
ʒə mə di kə ʒε plys ʁjɛ̃ a fεʁə la
pɥiskə plys pεʁsɔnə nε la puʁ mwa
il dizə tus kə ʒə məʁitə də kʁəve
aʁəte dεspəʁe
sə mɔmɑ̃ va bjɛ̃to aʁive
tʁai paʁ sø kə kə ʒə kʁwajε mεz- ami
lœʁ mo mɔ̃ dətʁɥi
laʁmə tuʒuʁ pwɛ̃te
ʒə dəsidə finaləmɑ̃ dapyie
lɔʁskə ʒə səʁε mɔʁtə il diʁɔ̃ kə ʒə lε məʁite
mεz- il vɔ̃ i ʁəpɑ̃se