Poeme : Retour En France

Je retrouve ces paysages vallonnés
Ce ciel au bleu leger
Cet air si parfumé
Ce pays tant aimé

La nature tends à s’eveiller
Les oiseaux se surprennent à chanter
Le parfum de l’air me chuchote l’ete
Tel la brise que vient nous enlacer

Terre dont je commencais à me languir
Etait cele mal du pays ? Ou etais je submergée de ses souvenirs ?
Souvenirs que j’ai quitté au son des soupirs
D’un desir de vouloir doucement partir !

Envahit de ces doux regrets aux sourires
D’instands ineffassables sans avenir
Que je ne laisserais pas perir
Ô cher France, Chaleureuse Espagne, laissez moi voud chérir !

ʒə ʁətʁuvə sε pεizaʒə valɔne
sə sjεl o blø ləʒe
sεt εʁ si paʁfyme
sə pεi tɑ̃ εme

la natyʁə tɑ̃z- a səvεje
lεz- wazo sə syʁpʁεne a ʃɑ̃te
lə paʁfœ̃ də lεʁ mə ʃyʃɔtə lətə
tεl la bʁizə kə vjɛ̃ nuz- ɑ̃lase

teʁə dɔ̃ ʒə kɔmɑ̃kεz- a mə lɑ̃ɡiʁ
ətε sələ mal dy pεi ? u ətε ʒə sybmεʁʒe də sε suvəniʁ ?
suvəniʁ kə ʒε kite o sɔ̃ dε supiʁ
dœ̃ dəziʁ də vulwaʁ dusəmɑ̃ paʁtiʁ !

ɑ̃vai də sε du ʁəɡʁεz- o suʁiʁə
dɛ̃stɑ̃dz- inefasablə sɑ̃z- avəniʁ
kə ʒə nə lεsəʁε pa pəʁiʁ
o ʃεʁ fʁɑ̃sə, ʃaləʁøzə εspaɲə, lεse mwa vud ʃeʁiʁ !