Poeme : Inspiration 3

Etendu dans l’herbe lasse
Je m’ennivre de la nature
De ces soupirs, des ces mumures
Et comtemple les astres plein d’audace

Une douce brise m’enlace, me carresse le visage
Mon ame vogue sur ces grisant paysages
Qui me submergent ce soir de leur tendre parfum
Et je pris pour que ne se leve pas demain

Je me noie en l’azur de ce tableau
En ces senteurs d’une langueur sans fin
Qui me chuchote malgres moi ces mots
Ebauchant ce poeme, ces portées aux accords peu communs

Je m’endors en la fraicheur des cette nuit
Reve de l’avenir encore flou, et des mes souvenirs
Pour qu’ils ne sombrent pas dans l’oublis
Douce nuit aux milles mots qui m’inspirent !

ətɑ̃dy dɑ̃ lεʁbə lasə
ʒə mεnivʁə də la natyʁə
də sε supiʁ, dε sε mymyʁə
e kɔmtɑ̃plə lεz- astʁə- plɛ̃ dodasə

ynə dusə bʁizə mɑ̃lasə, mə kaʁεsə lə vizaʒə
mɔ̃n- amə vɔɡ syʁ sε ɡʁizɑ̃ pεizaʒə
ki mə sybmεʁʒe sə swaʁ də lœʁ tɑ̃dʁə paʁfœ̃
e ʒə pʁi puʁ kə nə sə ləvə pa dəmɛ̃

ʒə mə nwa ɑ̃ lazyʁ də sə tablo
ɑ̃ sε sɑ̃tœʁ dynə lɑ̃ɡœʁ sɑ̃ fɛ̃
ki mə ʃyʃɔtə malɡʁə- mwa sε mo
əboʃɑ̃ sə poəmə, sε pɔʁtez- oz- akɔʁd pø kɔmœ̃

ʒə mɑ̃dɔʁz- ɑ̃ la fʁεʃœʁ dε sεtə nɥi
ʁəvə də lavəniʁ ɑ̃kɔʁə flu, e dε mε suvəniʁ
puʁ kil nə sɔ̃bʁe pa dɑ̃ lubli
dusə nɥi o milə mo ki mɛ̃spiʁe !