Poeme : Gangster

Honte honorable ! Je tombe dans l’ivresse
Qu’elle, ma bien-aimée, provoque ! Prêtresse
Splendide.
Vacarme des armes. Elle lança la trêve
Enchantant de sa voix de miel et de rêves
Sordides.

Tel une balle, et, traversant cette plaine,
Le chant de la Reine apaisa cinquante âmes.
Tel une balle, et, traversant cette arène,
Le poignard du seul Fou frôla ma seule Dame.

Mes tristes paroles ardentes, libérées,
Retentirent ici, la crypte ravagée.
Le vitrail devenu désormais décombres,
Depuis les catacombes il me parla ! Néant.
En mon ombre portée tu allas, ô pénombre
De mon âme. Et moi, je m’entends, murmurant :
« Bien que je te supplie, tu unis milles lames.
Bien que je te soigne, tu corromps un marteau.
Bien que je te sauve, tu recharges ta flamme.
Bien que tu me pleures, je deviens Fléau. »

ɔ̃tə onoʁablə ! ʒə tɔ̃bə dɑ̃ livʁεsə
kεllə, ma bjɛ̃ εme, pʁɔvɔkə ! pʁεtʁεsə
splɑ̃didə.
vakaʁmə dεz- aʁmə. εllə lɑ̃sa la tʁεvə
ɑ̃ʃɑ̃tɑ̃ də sa vwa də mjεl e də ʁεvə
sɔʁdidə.

tεl ynə balə, e, tʁavεʁsɑ̃ sεtə plεnə,
lə ʃɑ̃ də la ʁεnə apεza sɛ̃kɑ̃tə amə.
tεl ynə balə, e, tʁavεʁsɑ̃ sεtə aʁεnə,
lə pwaɲaʁ dy səl fu fʁola ma sələ damə.

mε tʁistə paʁɔləz- aʁdɑ̃tə, libeʁe,
ʁətɑ̃tiʁe isi, la kʁiptə ʁavaʒe.
lə vitʁaj dəvəny dezɔʁmε dekɔ̃bʁə,
dəpɥi lε katakɔ̃bəz- il mə paʁla ! neɑ̃.
ɑ̃ mɔ̃n- ɔ̃bʁə pɔʁte ty ala, o penɔ̃bʁə
də mɔ̃n- amə. e mwa, ʒə mɑ̃tɑ̃, myʁmyʁɑ̃ :
« bjɛ̃ kə ʒə tə sypli, ty yni milə lamə.
bjɛ̃ kə ʒə tə swaɲə, ty kɔʁɔ̃z- œ̃ maʁto.
bjɛ̃ kə ʒə tə sovə, ty ʁəʃaʁʒə- ta flamə.
bjɛ̃ kə ty mə plœʁə, ʒə dəvjɛ̃ fleo. »