Poeme : Assassinat
Assassinat
Regard vif
Éclair gris
Ardent canif
Interdit
Vitesse lumière
Prêtresse de chair
Velours de fer
Tailleur d’artère
Du sang, subtil mélange
Éther Rougi étrange
De larme en larme quitte ses phalanges
Il coule sur le trottoir, ruisselle de fange
La conscience le quitte peu à peu comme le liquide de vie, élixir mortel, à l’aide, il crie, personne ne l’entend, seul sur l’asphalte puant.
Éclair gris
Ardent canif
Interdit
Vitesse lumière
Prêtresse de chair
Velours de fer
Tailleur d’artère
Du sang, subtil mélange
Éther Rougi étrange
De larme en larme quitte ses phalanges
Il coule sur le trottoir, ruisselle de fange
La conscience le quitte peu à peu comme le liquide de vie, élixir mortel, à l’aide, il crie, personne ne l’entend, seul sur l’asphalte puant.
Klaxon
Pour mettre un commentaire
Poème en Phonétique
ʁəɡaʁ vif
eklεʁ ɡʁi
aʁde kanif
ɛ̃tεʁdi
vitεsə lymjεʁə
pʁεtʁεsə də ʃεʁ
vəluʁ də fεʁ
tajœʁ daʁtεʁə
dy sɑ̃, sybtil melɑ̃ʒə
etœʁ ʁuʒi etʁɑ̃ʒə
də laʁmə ɑ̃ laʁmə kitə sε falɑ̃ʒə
il kulə syʁ lə tʁɔtwaʁ, ʁɥisεllə də fɑ̃ʒə
la kɔ̃sjɑ̃sə lə kitə pø a pø kɔmə lə likidə də vi, eliksiʁ mɔʁtεl, a lεdə, il kʁi, pεʁsɔnə nə lɑ̃tɑ̃, səl syʁ lasfaltə pɥɑ̃.
eklεʁ ɡʁi
aʁde kanif
ɛ̃tεʁdi
vitεsə lymjεʁə
pʁεtʁεsə də ʃεʁ
vəluʁ də fεʁ
tajœʁ daʁtεʁə
dy sɑ̃, sybtil melɑ̃ʒə
etœʁ ʁuʒi etʁɑ̃ʒə
də laʁmə ɑ̃ laʁmə kitə sε falɑ̃ʒə
il kulə syʁ lə tʁɔtwaʁ, ʁɥisεllə də fɑ̃ʒə
la kɔ̃sjɑ̃sə lə kitə pø a pø kɔmə lə likidə də vi, eliksiʁ mɔʁtεl, a lεdə, il kʁi, pεʁsɔnə nə lɑ̃tɑ̃, səl syʁ lasfaltə pɥɑ̃.