Poeme : La Realité Des Reves

Qu’en je reve joubli ke ma vie est un enfer
Joublie que je n’est plus de mere,
Je mimagine seul sur la terre
Cette terre qui est mienne pour la nuit,
Et quii me sort de mes ennuyes,
Il suffirai d’un cri
Pour que je revienne a la dure realiter de la vie
Pourtant mon souhait le plus cher
Serai de pouvoir rester a jamais prisonnier
De mes reve pour enfin mechapper
De ce cauchemar qui s’appel realité
Ce cauchemar que tant de personne on vecu
Et du quel ils ne sont jamais revenu,
Il est imposible de sen sortir
Les reves vienne du cœur
Et si on pense que c’est ca la vie
On en meurt

kɑ̃ ʒə ʁəvə ʒubli kə ma vi εt- œ̃n- ɑ̃fe
ʒubli kə ʒə nε plys də məʁə,
ʒə mimaʒinə səl syʁ la teʁə
sεtə teʁə ki ε mjεnə puʁ la nɥi,
e kji mə sɔʁ də mεz- ɑ̃nyi,
il syfiʁε dœ̃ kʁi
puʁ kə ʒə ʁəvjεnə a la dyʁə ʁəalite də la vi
puʁtɑ̃ mɔ̃ suε lə plys ʃεʁ
səʁε də puvwaʁ ʁεste a ʒamε pʁizɔnje
də mε ʁəvə puʁ ɑ̃fɛ̃ mεʃape
də sə koʃəmaʁ ki sapεl ʁəalite
sə koʃəmaʁ kə tɑ̃ də pεʁsɔnə ɔ̃ vəky
e dy kεl il nə sɔ̃ ʒamε ʁəvəny,
il εt- ɛ̃poziblə də sεn sɔʁtiʁ
lε ʁəvə vjεnə dy kœʁ
e si ɔ̃ pɑ̃sə kə sε ka la vi
ɔ̃n- ɑ̃ məʁ