Poeme : Maman

06 janvier 1984, voila ma naissance
Vers 7 heure d’apres mes connaissance
Premier cri, premiere colere, premier pleure
Mais aussi premier moment de bonheur

Tu m’a elever comme une mere
Tu avais 16 ans, c’etait pas facile
Surtout qu’il n’y avait plus mon pere
Qui es partie, c’etait plus difficile

Je grandi dans un petit appartement
Rempli d’amour et de sentiment
C’etait pas tous les jours marrant
Mais tu etait la heureusement

Je sais que adolescent
J’ai du etre blessant
Je m’escuse si je t’ai causé de la peine
Mais sache ma maman que je t’aime

Si j’en suis ici aujourd’hui
Meme si dans notre vie
Y avait moins de soleil que de pluie
C’est grace a toi, je te remercie

Voila pourquoi j’ecris ce poeme
On n’a pas eu une vie de boheme
Mais une vie de beau reve
Mais a mon gout tros breve

Je t’aime maman…

zeʁo si- ʒɑ̃vje milə nəf sɑ̃ katʁə vɛ̃- katʁə, vwala ma nεsɑ̃sə
vεʁ sεt œʁ dapʁə- mε kɔnεsɑ̃sə
pʁəmje kʁi, pʁəmjəʁə kɔləʁə, pʁəmje plœʁə
mεz- osi pʁəmje mɔmɑ̃ də bɔnœʁ

ty ma ələve kɔmə ynə məʁə
ty avε sεzə ɑ̃, sətε pa fasilə
syʁtu kil ni avε plys mɔ̃ pəʁə
ki ε paʁti, sətε plys difisilə

ʒə ɡʁɑ̃di dɑ̃z- œ̃ pəti apaʁtəmɑ̃
ʁɑ̃pli damuʁ e də sɑ̃timɑ̃
sətε pa tus lε ʒuʁ maʁɑ̃
mε ty ətε la œʁøzəmɑ̃

ʒə sε kə adɔlesɑ̃
ʒε dy εtʁə blesɑ̃
ʒə mεskyzə si ʒə tε koze də la pεnə
mε saʃə ma mamɑ̃ kə ʒə tεmə

si ʒɑ̃ sɥiz- isi oʒuʁdɥi
məmə si dɑ̃ nɔtʁə vi
i avε mwɛ̃ də sɔlεj kə də plɥi
sε ɡʁasə a twa, ʒə tə ʁəmεʁsi

vwala puʁkwa ʒεkʁi sə poəmə
ɔ̃ na pa y ynə vi də bɔəmə
mεz- ynə vi də bo ʁəvə
mεz- a mɔ̃ ɡu tʁo bʁəvə

ʒə tεmə mamɑ̃…