Poeme : Rose

Petite rose, douce fleur
Quelle t’apporte bonheur
Quelle recompense ta douceur
Quelle ne fanne jamais de malheur

Car je serai tjr a tes coté, rien qua toi
Je sorai prendre soin de toi
Laisse moi etre ce roi
Qui aime sa reine, comme sa foi

Laisse moi gouverner sur cette mer
Comme ma volonté d’etre pere
Car nous deux on es de pair
Et pour cela j’en croi mon flair

Laisse moi etre ce nuage comme je peu
Qui pleure comme il pleut
J’aimerai tellement qu’on soit heureux
Je te promet tel es mon voeux

pətitə ʁozə, dusə flœʁ
kεllə tapɔʁtə bɔnœʁ
kεllə ʁəkɔ̃pɑ̃sə ta dusœʁ
kεllə nə fanə ʒamε də malœʁ

kaʁ ʒə səʁε te ʒi εʁ a tε kɔte, ʁjɛ̃ ka twa
ʒə sɔʁε pʁɑ̃dʁə swɛ̃ də twa
lεsə mwa εtʁə sə ʁwa
ki εmə sa ʁεnə, kɔmə sa fwa

lεsə mwa ɡuvεʁne syʁ sεtə mεʁ
kɔmə ma vɔlɔ̃te dεtʁə pəʁə
kaʁ nu døz- ɔ̃n- ε də pεʁ
e puʁ səla ʒɑ̃ kʁwa mɔ̃ flεʁ

lεsə mwa εtʁə sə nɥaʒə kɔmə ʒə pø
ki plœʁə kɔmə il plø
ʒεməʁε tεllmɑ̃ kɔ̃ swa œʁø
ʒə tə pʁɔmε tεl ε mɔ̃ vø