Poeme : De La Vi A La Mort Il N’y A Kin Pas

A force de voler
Mé ailes se son brizé

De volé o dessu dé nuages
Dalé plu pré dé étoiles

Regarder otour de soi
Ne voir ke du noir

É se jeter ds lé airs
Ne plu rester sur cette tere

Esse une bone solution ?
Pour lé ames en menk datention ?

Regarder plu loin otour de soi
Ne plu fair atention o brouillard

Senfoncer ds le sol
É se rendre conte…

LA VIE MERRITE DETRE VECUE

a fɔʁsə də vɔle
me εlə sə sɔ̃ bʁize

də vɔle o dəsy de nɥaʒə
dale ply pʁe de etwalə

ʁəɡaʁde ɔtuʁ də swa
nə vwaʁ kə dy nwaʁ

e sə ʒəte de εs le εʁ
nə ply ʁεste syʁ sεtə təʁə

εsə ynə bɔnə sɔlysjɔ̃ ?
puʁ le aməz- ɑ̃ mεnk datɑ̃sjɔ̃ ?

ʁəɡaʁde ply lwɛ̃ ɔtuʁ də swa
nə ply fεʁ atɑ̃sjɔ̃ o bʁujaʁ

sɑ̃fɔ̃se de εs lə sɔl
e sə ʁɑ̃dʁə kɔ̃tə…

la vi meʁitə dətʁə vəkɥ