Poeme : Honte A Toi

Tu as détruit le futur,
Ce magnifique palais de la liberté.
Maintenant les couleurs me semblent grises,
Comme un crépuscule de printemps.
Honte à toi,
Honte à toi.
La solitude m’enveloppe.
Je vois les amoureux.
Ma blessure saigne encore,
De même que mes pleurs.
Honte à toi,
Honte à toi.
Tous les sens et les chansons,
Me semblent tristes.
Tous mes souvenirs de toi,
M’assaillent !
Je me détourne.
Des endroits qui nous nous sommes promenés,
On me demande de tes nouvelles.
Je ne pe répondre.
Comme le silence de mes pleurs,
Je ne peux accepter.
Honte à toi,
Honte à toi.
Azmak, 21 fevrier 2004
A Orleans la Source.

ty a detʁɥi lə fytyʁ,
sə maɲifikə palε də la libεʁte.
mɛ̃tənɑ̃ lε kulœʁ mə sɑ̃ble ɡʁizə,
kɔmə œ̃ kʁepyskylə də pʁɛ̃tɑ̃.
ɔ̃tə a twa,
ɔ̃tə a twa.
la sɔlitydə mɑ̃vəlɔpə.
ʒə vwa lεz- amuʁø.
ma blesyʁə sεɲə ɑ̃kɔʁə,
də mεmə kə mε plœʁ.
ɔ̃tə a twa,
ɔ̃tə a twa.
tus lε sɑ̃sz- e lε ʃɑ̃sɔ̃,
mə sɑ̃ble tʁistə.
tus mε suvəniʁ də twa,
masaje !
ʒə mə detuʁnə.
dεz- ɑ̃dʁwa ki nu nu sɔmə pʁɔməne,
ɔ̃ mə dəmɑ̃də də tε nuvεllə.
ʒə nə pə ʁepɔ̃dʁə.
kɔmə lə silɑ̃sə də mε plœʁ,
ʒə nə pøz- aksεpte.
ɔ̃tə a twa,
ɔ̃tə a twa.
azmak viʁɡylə vɛ̃t- e œ̃ fεvʁje dø milə katʁə
a ɔʁləɑ̃ la suʁsə.