Poeme : Seul

Je suis perdu.

Le chambre froide de mon silence
Sera donc mon tombeau.

Mes pensées ne s’évadent.
Elles meurent.
Solitaires

Et cet innommable chaos,
Aspiré par l’horizon,
M’entoure.

L’absence de tout.
L’absence du vide.
Il ne subsiste dans le vent
Que le murmure de mes cris.

Une dernière volonté,
Déchire mon âme endolorie.

Je ne veux plus qu’une chose.

Me réveiller.

ʒə sɥi pεʁdy.

lə ʃɑ̃bʁə fʁwadə də mɔ̃ silɑ̃sə
səʁa dɔ̃k mɔ̃ tɔ̃bo.

mε pɑ̃se nə sevade.
εllə məʁe.
sɔlitεʁə

e sεt inɔmablə ʃao,
aspiʁe paʁ lɔʁizɔ̃,
mɑ̃tuʁə.

labsɑ̃sə də tu.
labsɑ̃sə dy vidə.
il nə sybzistə dɑ̃ lə vɑ̃
kə lə myʁmyʁə də mε kʁi.

ynə dεʁnjεʁə vɔlɔ̃te,
deʃiʁə mɔ̃n- amə ɑ̃dɔlɔʁi.

ʒə nə vø plys kynə ʃozə.

mə ʁevεje.