Poeme : Plus Vivre

J’ai toujours aimé la vie
Mais elle… elle ne ma jamais aimé
Elle fait tout pour me faire craquer
Je me suis battu
Mais jai perdu
Tout me montre que je suis détesté
Tout me montre que je doit partir
Mort emmene moi
Emmene moi loin la ou la vie sera belle
La ou je serai accepté
La ou ce sera mieux qu’avant
Je suis devenu quelqu’un dautre
Mon vrai MOI n’existe plus
Elle a disparu et ne reviendra pas
La vie ma juger coupable
Coupable de quoi ?
De vouloir etre heureuse ? ?
Elle ma condanmé
Condamné a rester avec vous
Avec ceux qui me deteste
Avec ceux qui ne veulent maccepté
Ma vie ne vaut rien

Je fesais confiance a une seule personne
Quand je tombais
Elle me rattrappais
Elle me consolait
Jusqua ce quelle nen a eu assez
Ou elle ma laisse tomber
Comem elle fera
Losque que je vais decider de me suicider
Elle me trouvera
Gisant seul sur mon plancher
Léguille a la main
Mayant graver de pepaule au poignet
SORRY

ʒε tuʒuʁz- εme la vi
mεz- εllə… εllə nə ma ʒamεz- εme
εllə fε tu puʁ mə fεʁə kʁake
ʒə mə sɥi baty
mε ʒε pεʁdy
tu mə mɔ̃tʁə kə ʒə sɥi detεste
tu mə mɔ̃tʁə kə ʒə dwa paʁtiʁ
mɔʁ amənə mwa
amənə mwa lwɛ̃ la u la vi səʁa bεllə
la u ʒə səʁε aksεpte
la u sə səʁa mjø kavɑ̃
ʒə sɥi dəvəny kεlkœ̃ dotʁə
mɔ̃ vʁε mwa nεɡzistə plys
εllə a dispaʁy e nə ʁəvjɛ̃dʁa pa
la vi ma ʒyʒe kupablə
kupablə də kwa ?
də vulwaʁ εtʁə œʁøzə ? ?
εllə ma kɔ̃dɑ̃me
kɔ̃damne a ʁεste avεk vu
avεk sø ki mə dətεstə
avεk sø ki nə vəle maksεpte
ma vi nə vo ʁjɛ̃

ʒə fəzε kɔ̃fjɑ̃sə a ynə sələ pεʁsɔnə
kɑ̃ ʒə tɔ̃bε
εllə mə ʁatʁapε
εllə mə kɔ̃sɔlε
ʒyska sə kεllə nεn a y ase
u εllə ma lεsə tɔ̃be
kɔmεm εllə fəʁa
lɔskə kə ʒə vε dəside də mə sɥiside
εllə mə tʁuvəʁa
ʒizɑ̃ səl syʁ mɔ̃ plɑ̃ʃe
leɡjə a la mɛ̃
mεjɑ̃ ɡʁave də pəpolə o pwaɲε
sɔʁi