Poeme : Ma Douleur

Je ne contrôle plus mes pleurs
Je ne cesse d’avoir peur
Je compte les heures
Je repense a mes malheurs

Je n’arrive plus a croire
Je ne cesse de m’émouvoir
Je n’ai plus aucun reflet, meme pas celui d’un miroir
Je ne vois que le desespoir

Je n’arrive plus a me rattraper
Je ne peux m’arrêter
Je ne trouve au fond de moi qu’une souffrance, si profondément ancrée
J’aimerai ne plus me réveiller

Je ne suporte plus cette souffrance
Je n’ai plus aucune tolérance
Ma vie a une odeur de rance
Je n’ai jamais eu de chance

Je veux partir
Je veux rejoindre ce beau monde qui m’attire
Je sais qu’il m’appel a venir
Je sais que je dois mourir

ʒə nə kɔ̃tʁolə plys mε plœʁ
ʒə nə sεsə davwaʁ pœʁ
ʒə kɔ̃tə lεz- œʁ
ʒə ʁəpɑ̃sə a mε malœʁ

ʒə naʁivə plysz- a kʁwaʁə
ʒə nə sεsə də memuvwaʁ
ʒə nε plysz- okœ̃ ʁəflε, məmə pa səlɥi dœ̃ miʁwaʁ
ʒə nə vwa kə lə dəzεspwaʁ

ʒə naʁivə plysz- a mə ʁatʁape
ʒə nə pø maʁεte
ʒə nə tʁuvə o fɔ̃ də mwa kynə sufʁɑ̃sə, si pʁɔfɔ̃demɑ̃ ɑ̃kʁe
ʒεməʁε nə plys mə ʁevεje

ʒə nə sypɔʁtə plys sεtə sufʁɑ̃sə
ʒə nε plysz- okynə tɔleʁɑ̃sə
ma vi a ynə ɔdœʁ də ʁɑ̃sə
ʒə nε ʒamεz- y də ʃɑ̃sə

ʒə vø paʁtiʁ
ʒə vø ʁəʒwɛ̃dʁə sə bo mɔ̃də ki matiʁə
ʒə sε kil mapεl a vəniʁ
ʒə sε kə ʒə dwa muʁiʁ