Poeme : Mon Enfant

Je sais que tu n’es pas encore la
Mais je tenait, d’hors et déjà
A te dire tout cela
Jamais je ne te ferai
Tout ce qu’ils m’ont fait
Je te laisserai grandir
Sans allé trop vite pour franchir
Le pas de l’enfance
Je te laisserai tes chances
Je ne te mêlerai pas aux histoires de grands
Je te laisserai profiter de ta vie d’enfant
Je t’aimerai
Je te suiverai
J’agirai avec toi de la facon inverse
Que celle qu’ils ont prise avec moi
Je ne te laisserai pas tomber
Je resterai a tes cotés,
Le plus longtemps que je pourais
Car tu seras mon enfant
Et que je t’aimerai, jusqu’a la fin des temps !

ʒə sε kə ty nε pa ɑ̃kɔʁə la
mε ʒə tənε, dɔʁz- e deʒa
a tə diʁə tu səla
ʒamε ʒə nə tə fəʁε
tu sə kil mɔ̃ fε
ʒə tə lεsəʁε ɡʁɑ̃diʁ
sɑ̃z- ale tʁo vitə puʁ fʁɑ̃ʃiʁ
lə pa də lɑ̃fɑ̃sə
ʒə tə lεsəʁε tε ʃɑ̃sə
ʒə nə tə mεləʁε pa o istwaʁə də ɡʁɑ̃
ʒə tə lεsəʁε pʁɔfite də ta vi dɑ̃fɑ̃
ʒə tεməʁε
ʒə tə sɥivəʁε
ʒaʒiʁε avεk twa də la fakɔ̃ ɛ̃vεʁsə
kə sεllə kilz- ɔ̃ pʁizə avεk mwa
ʒə nə tə lεsəʁε pa tɔ̃be
ʒə ʁεstəʁε a tε kɔte,
lə plys lɔ̃tɑ̃ kə ʒə puʁε
kaʁ ty səʁa mɔ̃n- ɑ̃fɑ̃
e kə ʒə tεməʁε, ʒyska la fɛ̃ dε tɑ̃ !