Poeme : Papillon

Car majestueux espoir de vie
A l’ombre d’un souterrain, il passe
L’hiver dans un nid de chorion
Patiente sur prémices de printemps.

L’éclosion de ce prince de mite
A chenille gourmande et vorace
Présence essentielle d’un Morpho
D’un être semblable s’épanouissant.

Mais naisse sur papyrus d’un scribe
Pour présage après nymphe de larve
Telle une Enéide sise d’Ilion
Transition qui oblige à temps

Pour une authentique chrysalide
Où la mutation prendra place
Sereinement sur Trianon
Un sanctuaire sensible s’apprêtant

A la métamorphose divine
D’un Sphinx à venir, avec grâce
Synonymes de grands forgerons
Armoiries de Monarques seyant

Issues de change dignes d’Euripide
Se bâtissent le parcours fugace
Qu’une chenille devienne papillon
Merveilleux Samia de Ceylan !

kaʁ maʒεstɥøz- εspwaʁ də vi
a lɔ̃bʁə dœ̃ suteʁɛ̃, il pasə
livεʁ dɑ̃z- œ̃ nid də kɔʁjɔ̃
pasjɑ̃tə syʁ pʁemisə də pʁɛ̃tɑ̃.

leklozjɔ̃ də sə pʁɛ̃sə də mitə
a ʃənijə ɡuʁmɑ̃də e vɔʁasə
pʁezɑ̃sə esɑ̃sjεllə dœ̃ mɔʁfo
dœ̃n- εtʁə sɑ̃blablə sepanuisɑ̃.

mε nεsə syʁ papiʁys dœ̃ skʁibə
puʁ pʁezaʒə apʁε nɛ̃fə də laʁvə
tεllə ynə ɑ̃neidə sizə diljɔ̃
tʁɑ̃zisjɔ̃ ki ɔbliʒə a tɑ̃

puʁ ynə otɑ̃tikə kʁizalidə
u la mytasjɔ̃ pʁɑ̃dʁa plasə
səʁεnəmɑ̃ syʁ tʁjanɔ̃
œ̃ sɑ̃ktɥεʁə sɑ̃siblə sapʁεtɑ̃

a la metamɔʁfozə divinə
dœ̃ sfɛ̃ks a vəniʁ, avεk ɡʁasə
sɛ̃ɔnimə də ɡʁɑ̃ fɔʁʒəʁɔ̃
aʁmwaʁi də mɔnaʁk sεjɑ̃

isɥ də ʃɑ̃ʒə diɲə dəʁipidə
sə batise lə paʁkuʁ fyɡasə
kynə ʃənijə dəvjεnə papijɔ̃
mεʁvεjø samja də selɑ̃ !