Poeme : Le Temps

Le temps que s’allume une bougie
Dans le lointain de mes souvenirs.
Le temps de repenser à cette vie,
L’histoire que je n’ai pas vu venir.
Le temps de te voir dans un reve
Où tu m’etouffe de baisers,
Juste le temps qu’il s’achève
Pour t’esperer encore plus pres.
Le temps de compter le temps
Celui qui passe et ne se voit,
Le temps d’avoir 20 ans
Dans le silence de nos pas. .
Le temps d’un regard perdu
Dans la folie de nos émois,
Le temps ne s’arrte plus
Et nous lie toi et moi.
Le temps n’est pas assez long
Pour supposer t’aimer plus fort.
L’éternité de mes passions
N’auront de cesse d’avoir tort.
Tu es le temps de l’esperance,
Le souvenir toujours present.
Tu es le plaisir, l’insouciance
Et mon desir triomphant.
Tu es l’exil volontaire
De mes pensées aventurieres
Tu es le temps où je perd
Et dont je reste prisoniere.
Le temps doit stopper sa route pour t’envelopper de mon amour,
Mes sentiments auront sans doute
Avec le temps fait des detours.
Mais je n’aime pas ce temps
Qui peut separer des amants,
Seulement j’aime le vie
De ce temps qui nous unis.

lə tɑ̃ kə salymə ynə buʒi
dɑ̃ lə lwɛ̃tɛ̃ də mε suvəniʁ.
lə tɑ̃ də ʁəpɑ̃se a sεtə vi,
listwaʁə kə ʒə nε pa vy vəniʁ.
lə tɑ̃ də tə vwaʁ dɑ̃z- œ̃ ʁəvə
u ty mətufə də bεze,
ʒystə lə tɑ̃ kil saʃεvə
puʁ tεspəʁe ɑ̃kɔʁə plys pʁə.
lə tɑ̃ də kɔ̃te lə tɑ̃
səlɥi ki pasə e nə sə vwa,
lə tɑ̃ davwaʁ vɛ̃t- ɑ̃
dɑ̃ lə silɑ̃sə də no pa.
lə tɑ̃ dœ̃ ʁəɡaʁ pεʁdy
dɑ̃ la fɔli də noz- emwa,
lə tɑ̃ nə saʁtə plys
e nu li twa e mwa.
lə tɑ̃ nε pa ase lɔ̃
puʁ sypoze tεme plys fɔʁ.
letεʁnite də mε pasjɔ̃
noʁɔ̃ də sεsə davwaʁ tɔʁ.
ty ε lə tɑ̃ də lεspəʁɑ̃sə,
lə suvəniʁ tuʒuʁ pʁəze.
ty ε lə plεziʁ, lɛ̃susjɑ̃sə
e mɔ̃ dəziʁ tʁjɔ̃fɑ̃.
ty ε lεɡzil vɔlɔ̃tεʁə
də mε pɑ̃sez- avɑ̃tyʁjəʁə
ty ε lə tɑ̃z- u ʒə pεʁ
e dɔ̃ ʒə ʁεstə pʁizɔnjəʁə.
lə tɑ̃ dwa stɔpe sa ʁutə puʁ tɑ̃vəlɔpe də mɔ̃n- amuʁ,
mε sɑ̃timɑ̃z- oʁɔ̃ sɑ̃ dutə
avεk lə tɑ̃ fε dε dətuʁ.
mε ʒə nεmə pa sə tɑ̃
ki pø səpaʁe dεz- amɑ̃,
sələmɑ̃ ʒεmə lə vi
də sə tɑ̃ ki nuz- yni.