Poeme : Perdu
Perdu
Fouler… la fortune menue,
Tu bien loin… et tu est nue.
Tu… ne parlerai… pas rien
Parce que tu est bohémien.
Je… pleure sans ma raison,
Et chante… pour ce trahison.
C’est… qui me hante si bien,
Vu que je suis un bohémien.
Tu bien loin… et tu est nue.
Tu… ne parlerai… pas rien
Parce que tu est bohémien.
Je… pleure sans ma raison,
Et chante… pour ce trahison.
C’est… qui me hante si bien,
Vu que je suis un bohémien.
Lerois
Pour mettre un commentaire
Poème en Phonétique
fule… la fɔʁtynə mənɥ,
ty bjɛ̃ lwɛ̃… e ty ε nɥ.
ty… nə paʁləʁε… pa ʁjɛ̃
paʁsə kə ty ε bɔemjɛ̃.
ʒə… plœʁə sɑ̃ ma ʁεzɔ̃,
e ʃɑ̃tə… puʁ sə tʁaizɔ̃.
sε… ki mə-ɑ̃tə si bjɛ̃,
vy kə ʒə sɥiz- œ̃ bɔemjɛ̃.
ty bjɛ̃ lwɛ̃… e ty ε nɥ.
ty… nə paʁləʁε… pa ʁjɛ̃
paʁsə kə ty ε bɔemjɛ̃.
ʒə… plœʁə sɑ̃ ma ʁεzɔ̃,
e ʃɑ̃tə… puʁ sə tʁaizɔ̃.
sε… ki mə-ɑ̃tə si bjɛ̃,
vy kə ʒə sɥiz- œ̃ bɔemjɛ̃.