Poeme : Coquillage Abandonné

Coquille séchée d’escargot
Jonquille morte dans un pot
Livre abandonné au ghetto
Songe s’enfuyant au galop

Embrumé dans les fumerolles
Engourdi, englué au sol
Si lourd et pourtant si frivole
Une épine a toute parole

Tourbillons abyssaux de vide
Entouré d’un monde livide
Toujours se montrer impavide
Exilé de tous comme Ovide

Dénué de toutes les larmes
Le silence tel le vacarme
L’envie de crier prend son charme
Piégé dans ce gouffre sans arme

kɔkjə seʃe dεskaʁɡo
ʒɔ̃kjə mɔʁtə dɑ̃z- œ̃ po
livʁə abɑ̃dɔne o ɡεto
sɔ̃ʒə sɑ̃fyiɑ̃ o ɡalo

ɑ̃bʁyme dɑ̃ lε fyməʁɔlə
ɑ̃ɡuʁdi, ɑ̃ɡlye o sɔl
si luʁ e puʁtɑ̃ si fʁivɔlə
ynə epinə a tutə paʁɔlə

tuʁbijɔ̃z- abiso də vidə
ɑ̃tuʁe dœ̃ mɔ̃də lividə
tuʒuʁ sə mɔ̃tʁe ɛ̃pavidə
εɡzile də tus kɔmə ɔvidə

denye də tutə lε laʁmə
lə silɑ̃sə tεl lə vakaʁmə
lɑ̃vi də kʁje pʁɑ̃ sɔ̃ ʃaʁmə
pjeʒe dɑ̃ sə ɡufʁə sɑ̃z- aʁmə