Poeme : Suicide

Une lame aux creux des larmes
Suicide quant s’emmure l’âme
Confesse le tranchant de l’arme
Il dort au profond parfum du corps…

L’âme au tranchant d’une arme
Homicide quant tu bois les larmes
D’un suicide aux noirs murs de l’âme
Il dort au profond parfum d’un corps…

Aux flux succins creux sillon du vice
La peau se creuse en cicatrice
Froid métal ta brillance létale
Il dort au profond parfum de ton corps…

Emilie. K

29/09/06

ynə lamə o kʁø dε laʁmə
sɥisidə kɑ̃ sɑ̃myʁə lamə
kɔ̃fεsə lə tʁɑ̃ʃɑ̃ də laʁmə
il dɔʁ o pʁɔfɔ̃ paʁfœ̃ dy kɔʁ…

lamə o tʁɑ̃ʃɑ̃ dynə aʁmə
ɔmisidə kɑ̃ ty bwa lε laʁmə
dœ̃ sɥisidə o nwaʁ myʁ də lamə
il dɔʁ o pʁɔfɔ̃ paʁfœ̃ dœ̃ kɔʁ…

o flyks syksɛ̃ kʁø sijɔ̃ dy visə
la po sə kʁøzə ɑ̃ sikatʁisə
fʁwa metal ta bʁijɑ̃sə letalə
il dɔʁ o pʁɔfɔ̃ paʁfœ̃ də tɔ̃ kɔʁ…

əmili. ka

vɛ̃t- nəf slaʃ zeʁo nəf slaʃ zeʁo sis