Poeme : Notre Monde Imaginaire…

De l’herbe bien verte, des milliers de fleurs, une magnifique petite fille et un beau pitit garcon courant autour de nous
Des oiseaux nous chantant un chant melodieux et dous
Un ciel plus bleu que jamais
Nous deux, seuls avec tout ca, heureux, amoureux…
Libres et oubliant le temps qui dans ce monde n’existe pas
De merveilleux couchers de soleil, le chant de la mer pas tres loin
Une jolie cabane dans un gigantesque arbre
Douce et tranquille, notre vie dans ce pays lointain
Si tu fermes les yeux et que tu m’ecoute te conter ce poeme ; tu y sera transporter comme pars magie : la magie de l’amour et des reves
Au milieu de ce merveilleus decor fait de tout ce que l’on aime, un extraordinaire tresor… TOI ! ! !
Un ange de toute beaute
Ajjoute a ce monde tout ce que ton imagination peut creer et glisse y toi
Un monde certe magnifique, mais attention…
Ce n’est qu’un reve, qui peut etre un jour deveindra realite
En attendant ce jour ou il se realisera, je te ferais vivre le bonheur, dans ce monde qui est reel, le notre
Je t’aime et pars ce poeme, je voulais seulement te montrer toutes les merveilles que je voulait t’offrir
Mais tu merite plus qu’un reve… alors…
Je t’offre pour le moment un gros cœur remplit d’amour pour toi, une quantite de bisous et de poemes
Je t’offre une jeune adolescente de 15 ans qui n’a comme seule richesse pour l’instant : un ange : toi ! !
Je t’aime infiniment

də lεʁbə bjɛ̃ vεʁtə, dε milje də flœʁ, ynə maɲifikə pətitə fijə e œ̃ bo piti ɡaʁkɔ̃ kuʁɑ̃ otuʁ də nu
dεz- wazo nu ʃɑ̃tɑ̃ œ̃ ʃɑ̃ məlɔdjøz- e dus
œ̃ sjεl plys blø kə ʒamε
nu dø, səlz- avεk tu ka, œʁø, amuʁø…
libʁəz- e ubljɑ̃ lə tɑ̃ ki dɑ̃ sə mɔ̃də nεɡzistə pa
də mεʁvεjø kuʃe də sɔlεj, lə ʃɑ̃ də la mεʁ pa tʁə- lwɛ̃
ynə ʒɔli kabanə dɑ̃z- œ̃ ʒiɡɑ̃tεskə aʁbʁə
dusə e tʁɑ̃kjə, nɔtʁə vi dɑ̃ sə pεi lwɛ̃tɛ̃
si ty fεʁmə- lεz- iøz- e kə ty məkutə tə kɔ̃te sə poəmə, ty i səʁa tʁɑ̃spɔʁte kɔmə paʁ maʒi : la maʒi də lamuʁ e dε ʁəvə
o miljø də sə mεʁvεjøs dəkɔʁ fε də tu sə kə lɔ̃n- εmə, œ̃n- εkstʁaɔʁdinεʁə tʁəzɔʁ… twa ! ! !
œ̃n- ɑ̃ʒə də tutə botə
aʒʒutə a sə mɔ̃də tu sə kə tɔ̃n- imaʒinasjɔ̃ pø kʁiʁ e ɡlisə i twa
œ̃ mɔ̃də sεʁtə maɲifikə, mεz- atɑ̃sjɔ̃…
sə nε kœ̃ ʁəvə, ki pø εtʁə œ̃ ʒuʁ dəvɛ̃dʁa ʁəalitə
ɑ̃n- atɑ̃dɑ̃ sə ʒuʁ u il sə ʁəalizəʁa, ʒə tə fəʁε vivʁə lə bɔnœʁ, dɑ̃ sə mɔ̃də ki ε ʁil, lə nɔtʁə
ʒə tεmə e paʁ sə poəmə, ʒə vulε sələmɑ̃ tə mɔ̃tʁe tutə lε mεʁvεjə kə ʒə vulε tɔfʁiʁ
mε ty məʁitə plys kœ̃ ʁəvə… alɔʁ…
ʒə tɔfʁə puʁ lə mɔmɑ̃ œ̃ ɡʁo kœʁ ʁɑ̃pli damuʁ puʁ twa, ynə kɑ̃titə də bizusz- e də poəmə
ʒə tɔfʁə ynə ʒənə adɔlesɑ̃tə də kɛ̃zə ɑ̃ ki na kɔmə sələ ʁiʃεsə puʁ lɛ̃stɑ̃ : œ̃n- ɑ̃ʒə : twa ! !
ʒə tεmə ɛ̃finime