Poeme : Histoire…

C’etait une ptite fille pleine de vie
Et puis un jour elle l’amour lui a plus rien dit
Elle aimais se trompait mais aimais
Elle croyais elle revais mais croyais
La mort elle y a penser souvent
Jusqu’a ces mutilations et la presque execution maintenant
Ya pas de remdes a ses blessures
C’est plus qu’une question de temps
Ses souffrances durent
Elle y mettra fin forcement
Elle s’est perdue par amour
La retrouvera t on un jour ? ? ?
Aujourdui elle se dit
Que plus rien ne la retient a la vie… sauf lui…
Elle a la haine d’elle meme
Le cœur qui sagne en elle
Elle a dla peine
Pour clui qu’elle aime
Elle etais une douce elodie
Une fille innocente et qui aimais la vie
Mais un jour les erreurs trop frequentes
L’ont fais devenir face a la vie absente
Elle a dla colere
Ontre le saint pere
Lui ayant enlever son pepe
Et maintenant ne voulant pas lui redonner
Sur terre des reves et l’espoir de retrouver
Celui qu’elle a blesser mais qu’elle a jamais cesser d’aimer
…

sətε ynə ptitə fijə plεnə də vi
e pɥiz- œ̃ ʒuʁ εllə lamuʁ lɥi a plys ʁjɛ̃ di
εllə εmε sə tʁɔ̃pε mεz- εmε
εllə kʁwajεz- εllə ʁəvε mε kʁwajε
la mɔʁ εllə i a pɑ̃se suvɑ̃
ʒyska sε mytilasjɔ̃z- e la pʁεskə εɡzəkysjɔ̃ mɛ̃tənɑ̃
ia pa də ʁεmdəz- a sε blesyʁə
sε plys kynə kεstjɔ̃ də tɑ̃
sε sufʁɑ̃sə dyʁe
εllə i mεtʁa fɛ̃ fɔʁsəmɑ̃
εllə sε pεʁdɥ paʁ amuʁ
la ʁətʁuvəʁa te ɔ̃n- œ̃ ʒuʁ ? ? ?
oʒuʁdɥi εllə sə di
kə plys ʁjɛ̃ nə la ʁətjɛ̃ a la vi… sof lɥi…
εllə a la-εnə dεllə məmə
lə kœʁ ki saɲə ɑ̃n- εllə
εllə a dla pεnə
puʁ klɥi kεllə εmə
εllə ətεz- ynə dusə əlɔdi
ynə fijə inɔsɑ̃tə e ki εmε la vi
mεz- œ̃ ʒuʁ lεz- eʁœʁ tʁo fʁəkɑ̃tə
lɔ̃ fε dəvəniʁ fasə a la vi absɑ̃tə
εllə a dla kɔləʁə
ɔ̃tʁə lə sɛ̃ pəʁə
lɥi εjɑ̃ ɑ̃ləve sɔ̃ pəpə
e mɛ̃tənɑ̃ nə vulɑ̃ pa lɥi ʁədɔne
syʁ teʁə dε ʁəvəz- e lεspwaʁ də ʁətʁuve
səlɥi kεllə a blese mε kεllə a ʒamε sese dεme
…