Poeme : Petite Fleur Bourgeonnant

Comme une fleur bourgeonnant
J’ai attendu le printemps
J’ai fait fleurir mes sentiments
Jusqu’au soleil venant
Me bercer m’enchanter
J’ai laisser couler l’ete
L’automne a ete dur
Tout tombait a vive allure
Toute ma vie n’est plus qu’une ombre
Ca a fait l’effet d’une bombe
Le soleil de ce magnifique ete etais trop chaud
J’ai cru en des choses c’etait trop beau
Mais tout n’etait que reve
Et aujourd’hui je n’ai aucune treve
Mon interieur glacial
Et la souffrance qui m’avale
L’hiver est impossible
Le nouveau printemps sera trop difficile
Je me pensais invincible
Mais aujourd’hui je ne vois aucun soleil qui brille
Seulement mon cœur briser
Mon corp glacer
Mon enfance tuee
Mon amour rejetter
…
L’hiver sera long
Et sans emotion
Mais j’espere qu’au printemps
Je repartirais de l’avant ! ! !

kɔmə ynə flœʁ buʁʒɔnɑ̃
ʒε atɑ̃dy lə pʁɛ̃tɑ̃
ʒε fε fləʁiʁ mε sɑ̃timɑ̃
ʒysko sɔlεj vənɑ̃
mə bεʁse mɑ̃ʃɑ̃te
ʒε lεse kule lətə
lotɔmnə a ətə dyʁ
tu tɔ̃bε a vivə alyʁə
tutə ma vi nε plys kynə ɔ̃bʁə
ka a fε lefε dynə bɔ̃bə
lə sɔlεj də sə maɲifikə ətə ətε tʁo ʃo
ʒε kʁy ɑ̃ dε ʃozə sətε tʁo bo
mε tu nətε kə ʁəvə
e oʒuʁdɥi ʒə nε okynə tʁəvə
mɔ̃n- ɛ̃təʁjœʁ ɡlasjal
e la sufʁɑ̃sə ki mavalə
livεʁ εt- ɛ̃pɔsiblə
lə nuvo pʁɛ̃tɑ̃ səʁa tʁo difisilə
ʒə mə pɑ̃sεz- ɛ̃vɛ̃siblə
mεz- oʒuʁdɥi ʒə nə vwaz- okœ̃ sɔlεj ki bʁijə
sələmɑ̃ mɔ̃ kœʁ bʁize
mɔ̃ kɔʁp ɡlase
mɔ̃n- ɑ̃fɑ̃sə tɥi
mɔ̃n- amuʁ ʁəʒεte
…
livεʁ səʁa lɔ̃
e sɑ̃z- əmɔsjɔ̃
mε ʒεspəʁə ko pʁɛ̃tɑ̃
ʒə ʁəpaʁtiʁε də lavɑ̃ ! ! !