Poeme : A L’aube

A l’aube d’un printemps
On observe les arbres fleurissant
A l’aube de l’ete
On observe les gens s’aimer
A l’aube de l’automne
On observe les jours monotones
A l’aube de l’hiver
On observe la neige a terre…

A l’aube du printemps
J’ai vu un ange me souriant
A l’aube de l’ete
Pres de lui j’etait comblee
A l’aube de l’automne
Dans ma souffrance je m’emprisonne
A l’aube de l’hiver
Je suis completement par terre…

A l’aube de l’amour
On est heureux tous les jours
A l’aube de la pluie
On se reconcilie
A l’aube d’une tempete
On detruit les fetes on arrete
A l’aube de la mort
On essaye d’y croire encore
Mais la souffrance est invincible
D’aimer n’est plus possible…

a lobə dœ̃ pʁɛ̃tɑ̃
ɔ̃n- ɔpsεʁvə lεz- aʁbʁə- fləʁisɑ̃
a lobə də lətə
ɔ̃n- ɔpsεʁvə lε ʒɑ̃ sεme
a lobə də lotɔmnə
ɔ̃n- ɔpsεʁvə lε ʒuʁ monotɔnə
a lobə də livεʁ
ɔ̃n- ɔpsεʁvə la nεʒə a teʁə…

a lobə dy pʁɛ̃tɑ̃
ʒε vy œ̃n- ɑ̃ʒə mə suʁjɑ̃
a lobə də lətə
pʁə- də lɥi ʒətε kɔ̃bli
a lobə də lotɔmnə
dɑ̃ ma sufʁɑ̃sə ʒə mɑ̃pʁizɔnə
a lobə də livεʁ
ʒə sɥi kɔ̃plətəmɑ̃ paʁ teʁə…

a lobə də lamuʁ
ɔ̃n- ε œʁø tus lε ʒuʁ
a lobə də la plɥi
ɔ̃ sə ʁəkɔ̃sili
a lobə dynə tɑ̃pətə
ɔ̃ dətʁɥi lε fətəz- ɔ̃n- aʁətə
a lobə də la mɔʁ
ɔ̃n- esεj di kʁwaʁə ɑ̃kɔʁə
mε la sufʁɑ̃sə εt- ɛ̃vɛ̃siblə
dεme nε plys pɔsiblə…