Poeme : Solitude

Petite battante a l’allure guerriere
Petite brune a force de caractere
Petite fille qui etait fiere
Ta solitude t’a ete meurtriere

Plus de pepe pour te proteger
Plus de reperes pour te retrouver
Plus de panneaux de signlisation
Pour dire « attention »

Personne qui te comprenne
Personne qui en realiter t’aime
Personne te montrant le bon chemin
Personne qui ne veuille prendre ma main

La solitude s’est eparee d’elle
Sa souffrancesera t elle eternelle ? ? ?
Reverra t elle un ciel plus joyeux dans sa vie
Et si oui avec qui
Doit elle continuer d’user ses forces
Celles qui restent encore
Ou abandonner
Et laisser le temps essayer de lui faire oublier

Le deux sont impossible
Elle le sait et c’est difficile
Car elle l’aime
Avecles erreurs qu’elle a faites meme…

pətitə batɑ̃tə a lalyʁə ɡeʁjəʁə
pətitə bʁynə a fɔʁsə də kaʁaktəʁə
pətitə fijə ki ətε fjəʁə
ta sɔlitydə ta ətə məʁtʁjəʁə

plys də pəpə puʁ tə pʁɔtəʒe
plys də ʁəpəʁə puʁ tə ʁətʁuve
plys də pano də siɲlizasjɔ̃
puʁ diʁə « atɑ̃sjɔn »

pεʁsɔnə ki tə kɔ̃pʁεnə
pεʁsɔnə ki ɑ̃ ʁəalite tεmə
pεʁsɔnə tə mɔ̃tʁɑ̃ lə bɔ̃ ʃəmɛ̃
pεʁsɔnə ki nə vœjə pʁɑ̃dʁə ma mɛ̃

la sɔlitydə sεt- əpaʁi dεllə
sa sufʁɑ̃səzəʁa te εllə ətεʁnεllə ? ? ?
ʁəveʁa te εllə œ̃ sjεl plys ʒwajø dɑ̃ sa vi
e si ui avεk ki
dwa εllə kɔ̃tinɥe dyze sε fɔʁsə
sεllə ki ʁεste ɑ̃kɔʁə
u abɑ̃dɔne
e lεse lə tɑ̃z- esεje də lɥi fεʁə ublje

lə dø sɔ̃t- ɛ̃pɔsiblə
εllə lə sε e sε difisilə
kaʁ εllə lεmə
avεkləz- eʁœʁ kεllə a fεtə məmə…