Poeme : Ma Vie

Cette vie je la maudit
Cette vie je la fuis
Mais elle me rattrape toujours car elle me suit
Celle qui me hante le jour et la nuit

Jusqua ma mort je laurai
À moi elle sera toujours collé
Impossible de men débarasser
De la jeter de l’oublier

En vivant cette vie j’ai peur
Car tous se qui marive est signe de malheur
En vivant cette vie je crain
Que peut-etre qu’un jour je naurai plus personne pour me tendre la main

Mais pourquoi moi ?
Pouquoi Dieu s’acharne t’il sur moi
Je ne peut meme plus faire de simple chose comme me concentrer pour lire
Ou tout simplement dormir

Seulement un petit texte que personne ne lira
Parce que personne ne se souci de moi
Personne ne connait mon desaroit
Donc il ne me reste plus qu’un choix

Ce choix jy ai longuement régléchi
Et maintenant jai compri
Que sans personne, sans ami
On ne peut vivre une vie !

sεtə vi ʒə la modi
sεtə vi ʒə la fɥi
mεz- εllə mə ʁatʁapə tuʒuʁ kaʁ εllə mə sɥi
sεllə ki mə-ɑ̃tə lə ʒuʁ e la nɥi

ʒyska ma mɔʁ ʒə loʁε
a mwa εllə səʁa tuʒuʁ kɔle
ɛ̃pɔsiblə də mεn debaʁase
də la ʒəte də lublje

ɑ̃ vivɑ̃ sεtə vi ʒε pœʁ
kaʁ tus sə ki maʁivə ε siɲə də malœʁ
ɑ̃ vivɑ̃ sεtə vi ʒə kʁɛ̃
kə pø tεtʁə kœ̃ ʒuʁ ʒə noʁε plys pεʁsɔnə puʁ mə tɑ̃dʁə la mɛ̃

mε puʁkwa mwa ?
pukwa djø saʃaʁnə til syʁ mwa
ʒə nə pø məmə plys fεʁə də sɛ̃plə ʃozə kɔmə mə kɔ̃sɑ̃tʁe puʁ liʁə
u tu sɛ̃pləmɑ̃ dɔʁmiʁ

sələmɑ̃ œ̃ pəti tεkstə kə pεʁsɔnə nə liʁa
paʁsə kə pεʁsɔnə nə sə susi də mwa
pεʁsɔnə nə kɔnε mɔ̃ dəzaʁwa
dɔ̃k il nə mə ʁεstə plys kœ̃ ʃwa

sə ʃwa ʒi ε lɔ̃ɡəmɑ̃ ʁeɡleʃi
e mɛ̃tənɑ̃ ʒε kɔ̃pʁi
kə sɑ̃ pεʁsɔnə, sɑ̃z- ami
ɔ̃ nə pø vivʁə ynə vi !