Poeme : Mon Bateau

Il a coulé il y a longtemps.
Un souvenir représentant
Une partie de mon existence,
Aussi d’une grande importance.

Cette expérience de mon passé
Sur une plage de sable, fracassé,
Je le regarde, ce débris échoué
Et mon cœur en est secoué.

Combien de voyages entrepris,
Visites de villes où j’ai appris ?
Régulièrement je me promène
Et sur cette grève il me ramène.

Une image vivace qui m’attire
Et en la voyant je soupire.
Elle me rappelle tant ma jeunesse
Des moments remplis de prouesses…

Des flots le lèchent et le consolent.
Un vague à l’âme qui me désole.
Je l’abandonne et m’en retourne,
Difficilement, je me détourne.

il a kule il i a lɔ̃tɑ̃.
œ̃ suvəniʁ ʁəpʁezɑ̃tɑ̃
ynə paʁti də mɔ̃n- εɡzistɑ̃sə,
osi dynə ɡʁɑ̃də ɛ̃pɔʁtɑ̃sə.

sεtə εkspeʁjɑ̃sə də mɔ̃ pase
syʁ ynə plaʒə də sablə, fʁakase,
ʒə lə ʁəɡaʁdə, sə debʁiz- eʃue
e mɔ̃ kœʁ ɑ̃n- ε səkue.

kɔ̃bjɛ̃ də vwajaʒəz- ɑ̃tʁəpʁi,
vizitə də viləz- u ʒε apʁi ?
ʁeɡyljεʁəmɑ̃ ʒə mə pʁɔmεnə
e syʁ sεtə ɡʁεvə il mə ʁamεnə.

ynə imaʒə vivasə ki matiʁə
e ɑ̃ la vwajɑ̃ ʒə supiʁə.
εllə mə ʁapεllə tɑ̃ ma ʒənεsə
dε mɔmɑ̃ ʁɑ̃pli də pʁuesə…

dε flo lə lεʃe e lə kɔ̃sɔle.
œ̃ vaɡ a lamə ki mə dezɔlə.
ʒə labɑ̃dɔnə e mɑ̃ ʁətuʁnə,
difisiləmɑ̃, ʒə mə detuʁnə.