Poeme : Larme Secrète

Lorsqu’aux bers de la nuit
J’essaye en vain de m’endormir
Je pense à ces moments de tendresse
Pour calmer mes insomnies
Dont toi seul avait le secret
Tu me murmurais
Au creux de l’oreille
Des choses qui me faisaient éclater de rire
Cette complicité
Dont seuls amants
Ont à cette heure de la nuit
Et, de ces moments extraordinaires
Alors que la lune
Éclaire le ciel de lit
Monte en secret la larme
Qui vient au creux de la nuit
Inonder l’oreiller
Sur lequel ta tête reposait.

IRIS 1950

lɔʁsko bεʁ də la nɥi
ʒesεj ɑ̃ vɛ̃ də mɑ̃dɔʁmiʁ
ʒə pɑ̃sə a sε mɔmɑ̃ də tɑ̃dʁεsə
puʁ kalme mεz- ɛ̃sɔmni
dɔ̃ twa səl avε lə sεkʁε
ty mə myʁmyʁε
o kʁø də lɔʁεjə
dε ʃozə ki mə fəzε eklate də ʁiʁə
sεtə kɔ̃plisite
dɔ̃ səlz- amɑ̃
ɔ̃ a sεtə œʁ də la nɥi
e, də sε mɔmɑ̃z- εkstʁaɔʁdinεʁə
alɔʁ kə la lynə
eklεʁə lə sjεl də li
mɔ̃tə ɑ̃ sεkʁε la laʁmə
ki vjɛ̃ o kʁø də la nɥi
inɔ̃de lɔʁεje
syʁ ləkεl ta tεtə ʁəpozε.

iʁi milə nəf sɑ̃ sɛ̃kɑ̃tə