Poeme : Solitude

Solitude

On aime la laisser seule
Elle, qui nous accompagne
Et jamais nous abandonne.

On la fuit sans la comprendre
Elle qui nous abrite
Sous son aile destructrice.

On la déteste pour l’oublier
Elle qui nous éloigne
Des êtres que l’on aime.

On l’attire jusqu’à nous
Elle qui nous sensibilise
Et nous permet de réfléchir.

La solitude sera éternelle
Tant que l’homme vivra
Fusse-t-il le dernier…

sɔlitydə

ɔ̃n- εmə la lεse sələ
εllə, ki nuz- akɔ̃paɲə
e ʒamε nuz- abɑ̃dɔnə.

ɔ̃ la fɥi sɑ̃ la kɔ̃pʁɑ̃dʁə
εllə ki nuz- abʁitə
su sɔ̃n- εlə dεstʁyktʁisə.

ɔ̃ la detεstə puʁ lublje
εllə ki nuz- elwaɲə
dεz- εtʁə- kə lɔ̃n- εmə.

ɔ̃ latiʁə ʒyska nu
εllə ki nu sɑ̃sibilizə
e nu pεʁmε də ʁefleʃiʁ.

la sɔlitydə səʁa etεʁnεllə
tɑ̃ kə lɔmə vivʁa
fysə til lə dεʁnje…