Prose : Notre Jardin

Notre jardin

Nos âmes papillons brûlent leurs ailes
sur les flammes du néant

L’architecture de nos mémoires
maillent l’espace
De notre imaginaire

Elle est de nuages et de vent,
au courant de notre passion

Un rayon de lumière solide,
ayant structuré
la métaphore de notre vie

S’ouvrant sur le jardin intime de notre paradigme,
fait de couleurs de nuit
et de sons oniriques

le 26-11-2025

nɔtʁə ʒaʁdɛ̃

noz- amə papijɔ̃ bʁyle lœʁz- εlə
syʁ lε flamə dy neɑ̃

laʁʃitεktyʁə də no memwaʁə
maje lεspasə
də nɔtʁə imaʒinεʁə

εllə ε də nɥaʒəz- e də vɑ̃,
o kuʁɑ̃ də nɔtʁə pasjɔ̃

œ̃ ʁεjɔ̃ də lymjεʁə sɔlidə,
εjɑ̃ stʁyktyʁe
la metafɔʁə də nɔtʁə vi

suvʁɑ̃ syʁ lə ʒaʁdɛ̃ ɛ̃timə də nɔtʁə paʁadiɡmə,
fε də kulœʁ də nɥi
e də sɔ̃z- ɔniʁik

lə vɛ̃t- si- tiʁε ɔ̃zə tiʁε dø milə vɛ̃t- sɛ̃k