Poeme : 1

Sur l’ile des martyrs,
J’y trouve mon bonheur,
Frapper par la realitée,
Rattrappé par la douleur,
Des coups que tu me porte,
Tel un esclave je me comporte,
Il n’y a que la foi qui est forte,
Pas celle de ma liberté,
Mais celle de t’aimer,
Je ne peux vivre d’une autre façon,
Je ne m’oppose pas a cette souffrance,
Je ne demande aucune indulgence,
Je prie sans relache en ton prenom,
J’abandonne ma vie a ton immense champs de cotton,
Si un jour tu dois faire de moi un negre affranchi,
Un homme de couleur qui a tes yeux n’a pas de prix,
Alors je serais perdu a jamais,
Que tes blanches mains ne m’abandonne jamais,
Je suis le coté sombre de ta clarté,
Le contraste nous a differencier,
Mais l’amour sans opposition,
C’est un amour sans raison,
De là est née ce melange de couleur,
Ce que je ressent ne me fera jamais peur ! ! !

syʁ lilə dε maʁtiʁ,
ʒi tʁuvə mɔ̃ bɔnœʁ,
fʁape paʁ la ʁəalite,
ʁatʁape paʁ la dulœʁ,
dε ku kə ty mə pɔʁtə,
tεl œ̃n- εsklavə ʒə mə kɔ̃pɔʁtə,
il ni a kə la fwa ki ε fɔʁtə,
pa sεllə də ma libεʁte,
mε sεllə də tεme,
ʒə nə pø vivʁə dynə otʁə fasɔ̃,
ʒə nə mɔpozə pa a sεtə sufʁɑ̃sə,
ʒə nə dəmɑ̃də okynə ɛ̃dylʒɑ̃sə,
ʒə pʁi sɑ̃ ʁəlaʃə ɑ̃ tɔ̃ pʁənɔ̃,
ʒabɑ̃dɔnə ma vi a tɔ̃n- imɑ̃sə ʃɑ̃ də kɔtɔ̃,
si œ̃ ʒuʁ ty dwa fεʁə də mwa œ̃ nεɡʁə afʁɑ̃ʃi,
œ̃n- ɔmə də kulœʁ ki a tεz- iø na pa də pʁi,
alɔʁ ʒə səʁε pεʁdy a ʒamε,
kə tε blɑ̃ʃə mɛ̃ nə mabɑ̃dɔnə ʒamε,
ʒə sɥi lə kɔte sɔ̃bʁə də ta klaʁte,
lə kɔ̃tʁastə nuz- a difəʁɑ̃sje,
mε lamuʁ sɑ̃z- ɔpozisjɔ̃,
sεt- œ̃n- amuʁ sɑ̃ ʁεzɔ̃,
də la ε ne sə məlɑ̃ʒə də kulœʁ,
sə kə ʒə ʁəse nə mə fəʁa ʒamε pœʁ ! ! !