Poeme : Merci…

En moi une envie de grandir,
Plus envie de partir,
Juste besoin de sourire…

Il me fait avancer,
Ne cesse de me faire réver,
Et ca me donne envie de continuer…

Il m’as relevé,
Sans s’en rendre compte m’as sauvé,
Et je ne cesse de l’aimer…

J’ai finit de pleurer,
Finit de se lamenter,
Enfin éxister…

Merci de me faire rire,
Merci de me faire plaisir,
Merci de faire parti de me vie…

Juste, ne me laisses pas,
J’ai tant besoin de toi,
A jamais de tes bras…

JE T’AIME…

ɑ̃ mwa ynə ɑ̃vi də ɡʁɑ̃diʁ,
plysz- ɑ̃vi də paʁtiʁ,
ʒystə bəzwɛ̃ də suʁiʁə…

il mə fε avɑ̃se,
nə sεsə də mə fεʁə ʁeve,
e ka mə dɔnə ɑ̃vi də kɔ̃tinɥe…

il ma ʁələve,
sɑ̃ sɑ̃ ʁɑ̃dʁə kɔ̃tə ma sove,
e ʒə nə sεsə də lεme…

ʒε fini də pləʁe,
fini də sə lamɑ̃te,
ɑ̃fɛ̃ eksiste…

mεʁsi də mə fεʁə ʁiʁə,
mεʁsi də mə fεʁə plεziʁ,
mεʁsi də fεʁə paʁti də mə vi…

ʒystə, nə mə lεsə pa,
ʒε tɑ̃ bəzwɛ̃ də twa,
a ʒamε də tε bʁa…

ʒə tεmə…