Poeme : L’amour

Plusieurs jours après, le crépuscule chasse les fantômes du brouillard, le vent tousse, verse la nuit ; ensuite, brise l’encre. A chaque expiration du ciel l’aube s’éloigne ; la lumière se creuse d’espaces neutres de plus en plus simples. Le matin se penche devant la journée.

plyzjœʁ ʒuʁz- apʁε, lə kʁepyskylə ʃasə lε fɑ̃tomə dy bʁujaʁ, lə vɑ̃ tusə, vεʁsə la nɥi, ɑ̃sɥitə, bʁizə lɑ̃kʁə. a ʃakə εkspiʁasjɔ̃ dy sjεl lobə selwaɲə, la lymjεʁə sə kʁøzə dεspasə nøtʁə- də plysz- ɑ̃ plys sɛ̃plə. lə matɛ̃ sə pɑ̃ʃə dəvɑ̃ la ʒuʁne.