Poeme : Demain

Demain je partirai
Demain mon corps
Ne sera que cendre
De cette souffrance
Qui trop longtemps
Ma persécutée
Demain sera le temps
Demain n’existera plus
De cette amour absolu
Qui lentement a fuis
Demain ne sera que demain
Un signe de la main
Le geste de la fin
Demain cessera d’ètre
Demain je serai sous la terre
Demain sera oublié

dəmɛ̃ ʒə paʁtiʁε
dəmɛ̃ mɔ̃ kɔʁ
nə səʁa kə sɑ̃dʁə
də sεtə sufʁɑ̃sə
ki tʁo lɔ̃tɑ̃
ma pεʁsekyte
dəmɛ̃ səʁa lə tɑ̃
dəmɛ̃ nεɡzistəʁa plys
də sεtə amuʁ absɔly
ki lɑ̃təmɑ̃ a fɥi
dəmɛ̃ nə səʁa kə dəmɛ̃
œ̃ siɲə də la mɛ̃
lə ʒεstə də la fɛ̃
dəmɛ̃ sesəʁa dεtʁə
dəmɛ̃ ʒə səʁε su la teʁə
dəmɛ̃ səʁa ublje