Poeme : La Vie D’un Roseau

J’étais petite.
Mais j’ai grandi.
Aujourd’hui je fais
1M30
Maintenant je vois de haut.
Le soleil me réchauffe.
Le vent me berce.
Sur cette berge.
Attention mon petit garçon.
Ne glisse pas tes mains au long de moi.
Tu te coupes les doigts.
Beaucoup de pêcheurs
Me regarde.
Je fais partie des merveilles.
De cette terre.
Puis même dans la tempête.
Je suis une déesse.
Je plie, mais ne rompe pas.
(Cette dernière phrase et de Jean de la fontaine)

ʒetε pətitə.
mε ʒε ɡʁɑ̃di.
oʒuʁdɥi ʒə fε
œ̃ εm tʁɑ̃tə
mɛ̃tənɑ̃ ʒə vwa də-o.
lə sɔlεj mə ʁeʃofə.
lə vɑ̃ mə bεʁsə.
syʁ sεtə bεʁʒə.
atɑ̃sjɔ̃ mɔ̃ pəti ɡaʁsɔ̃.
nə ɡlisə pa tε mɛ̃z- o lɔ̃ də mwa.
ty tə kupə lε dwa.
boku də pεʃœʁ
mə ʁəɡaʁdə.
ʒə fε paʁti dε mεʁvεjə.
də sεtə teʁə.
pɥi mεmə dɑ̃ la tɑ̃pεtə.
ʒə sɥiz- ynə deεsə.
ʒə pli, mε nə ʁɔ̃pə pa.
(sεtə dεʁnjεʁə fʁazə e də ʒɑ̃ də la fɔ̃tεnə)