Poeme : A Quand ?

Aujourd’hui je ressens encore et toujours cette solitude
A peine plus qu’hier mais bien moins que demain
Mais je m’efforce de continuer car j’en ai l’habitude
Meme si je sais bien qu’un jour viendra le fin…
Je voudrais quitter cette terre
Et rejoindre les bas-fonds
Ne plus jamais souffrir comme j’ai souffert
Car la vie n’est qu’une multitude de deceptions…
Mais la mort mettra un terme a tout cela
Pourquoi pas maintenant ?
Je ne le sais pas
Je n’en ai pas le courage certainement…
Mais lorsque je serais à cran, je sentirai couler doucement mon sang
Et alors je ne regretterai rien
J’aurai tout simplement cette douce sensation
Que ce monde que je quitte n’était pas le mien…

oʒuʁdɥi ʒə ʁəsɛ̃z- ɑ̃kɔʁə e tuʒuʁ sεtə sɔlitydə
a pεnə plys kjεʁ mε bjɛ̃ mwɛ̃ kə dəmɛ̃
mε ʒə mefɔʁsə də kɔ̃tinɥe kaʁ ʒɑ̃n- ε labitydə
məmə si ʒə sε bjɛ̃ kœ̃ ʒuʁ vjɛ̃dʁa lə fɛ̃…
ʒə vudʁε kite sεtə teʁə
e ʁəʒwɛ̃dʁə lε ba fɔ̃
nə plys ʒamε sufʁiʁ kɔmə ʒε sufεʁ
kaʁ la vi nε kynə myltitydə də dəsεpsjɔ̃…
mε la mɔʁ mεtʁa œ̃ tεʁmə a tu səla
puʁkwa pa mɛ̃tənɑ̃ ?
ʒə nə lə sε pa
ʒə nɑ̃n- ε pa lə kuʁaʒə sεʁtεnəmɑ̃…
mε lɔʁskə ʒə səʁεz- a kʁɑ̃, ʒə sɑ̃tiʁε kule dusəmɑ̃ mɔ̃ sɑ̃
e alɔʁ ʒə nə ʁəɡʁεtəʁε ʁjɛ̃
ʒoʁε tu sɛ̃pləmɑ̃ sεtə dusə sɑ̃sasjɔ̃
kə sə mɔ̃də kə ʒə kitə netε pa lə mjɛ̃…