Poeme : La Rumeur

La rumeur

Elle court, elle court la rumeur,
Elle batifole et, au hasard, propose
A une oreille attentive de dévoiler
La nouvelle dont elle dispose.

Elle étonne, abasourdit les tympans,
Elle refuse de sembler douteuse,
Elle évolue et se déforme à tout moment,
C’est une éternelle voyageuse.

Elle sinue entre une écoute naïve ou méfiante,
De bouche à oreille elle sème la tromperie,
Elle devient absurde mais encore convaincante,
Elle passe les frontières, le monde elle défie.

Modifiée par mégarde, elle se révèle incongrue,
Loin de la vérité, elle ne peut être que nuisible,
Mais la rumeur se propage en continu,
Rien ne l’arrête, elle est invincible.

la ʁymœʁ

εllə kuʁ, εllə kuʁ la ʁymœʁ,
εllə batifɔlə e, o-azaʁ, pʁɔpozə
a ynə ɔʁεjə atɑ̃tivə də devwale
la nuvεllə dɔ̃ εllə dispozə.

εllə etɔnə, abazuʁdi lε tɛ̃pɑ̃,
εllə ʁəfyzə də sɑ̃ble dutøzə,
εllə evɔlɥ e sə defɔʁmə a tu mɔmɑ̃,
sεt- ynə etεʁnεllə vwajaʒøzə.

εllə sinɥ ɑ̃tʁə ynə ekutə najvə u mefjɑ̃tə,
də buʃə a ɔʁεjə εllə sεmə la tʁɔ̃pəʁi,
εllə dəvjɛ̃ absyʁdə mεz- ɑ̃kɔʁə kɔ̃vɛ̃kɑ̃tə,
εllə pasə lε fʁɔ̃tjεʁə, lə mɔ̃də εllə defi.

mɔdifje paʁ meɡaʁdə, εllə sə ʁevεlə ɛ̃kɔ̃ɡʁy,
lwɛ̃ də la veʁite, εllə nə pø εtʁə kə nɥiziblə,
mε la ʁymœʁ sə pʁɔpaʒə ɑ̃ kɔ̃tiny,
ʁjɛ̃ nə laʁεtə, εllə εt- ɛ̃vɛ̃siblə.