Poeme : Tristesse Du Coeur

La solitude vient de la tristesse du cœur.
C’est une phrase qu’on ma tellement répeter,
Qu’a force sa c’est réaliser.
Mon cœur demeure triste, je n’arrive pas a le consoler.
Et le seul moyen de faire taire me larmes,
C’est de me refugier au loin de vous.
Sinon vous ne faîtes que remuer le couteau dans le plaie.
Ou alors vous tuez les quelque espoir de bonheur qu’il me reste.
Alors j’ai compris qu’il fallait que je reste seule.
Je n’est peut-être personne a qui me confier,
Mais je n’est personne qui peut me faire mal.
C’est alors que j’ai enfin compris le sens de cette phrase maudite.
Si je veux guerrir de cet tristesse il faut que je m’insole.

la sɔlitydə vjɛ̃ də la tʁistεsə dy kœʁ.
sεt- ynə fʁazə kɔ̃ ma tεllmɑ̃ ʁepəte,
ka fɔʁsə sa sε ʁealize.
mɔ̃ kœʁ dəməʁə tʁistə, ʒə naʁivə pa a lə kɔ̃sɔle.
e lə səl mwajɛ̃ də fεʁə tεʁə mə laʁmə,
sε də mə ʁəfyʒje o lwɛ̃ də vu.
sinɔ̃ vu nə fεtə kə ʁəmɥe lə kuto dɑ̃ lə plε.
u alɔʁ vu tɥe lε kεlkə εspwaʁ də bɔnœʁ kil mə ʁεstə.
alɔʁ ʒε kɔ̃pʁi kil falε kə ʒə ʁεstə sələ.
ʒə nε pø tεtʁə pεʁsɔnə a ki mə kɔ̃fje,
mε ʒə nε pεʁsɔnə ki pø mə fεʁə mal.
sεt- alɔʁ kə ʒε ɑ̃fɛ̃ kɔ̃pʁi lə sɑ̃s də sεtə fʁazə moditə.
si ʒə vø ɡeʁiʁ də sεt tʁistεsə il fo kə ʒə mɛ̃sɔlə.